Sautjánda G20-ráðstefnunni lauk 16. nóvember með samþykkt yfirlýsingarinnar frá Balí-ráðstefnunni, sem var erfiður árangur. Vegna flókinna, alvarlegra og sífellt óstöðugri alþjóðlegra aðstæðna hafa margir sérfræðingar sagt að yfirlýsingin frá Balí-ráðstefnunni verði hugsanlega ekki samþykkt eins og fyrri G20-ráðstefnur. Greint er frá því að Indónesía, gestgjafaríkið, hafi gert áætlun. Leiðtogar þátttökulandanna tóku þó á ágreiningnum á raunsæjan og sveigjanlegan hátt, leituðu samstarfs frá hærri stöðu og sterkari ábyrgðartilfinningu og náðu mikilvægri samstöðu.

Við höfum séð að sú skoðun að leita sameiginlegs grundvallar en geyma ágreining hefur enn á ný gegnt leiðarljósi á þessum mikilvægu tímum í mannlegri þróun. Árið 1955 setti forsætisráðherrann Zhou Enlai einnig fram stefnuna um að „leita sameiginlegs grundvallar en geyma ágreining“ þegar hann sótti ráðstefnu Asíu-Afríkubúa í Bandung í Indónesíu. Með því að innleiða þessa meginreglu varð ráðstefnan í Bandung tímamótaáfangi í sögu heimsins. Frá Bandung til Balí, fyrir meira en hálfri öld síðan, í fjölbreyttari heimi og fjölpóla alþjóðaumhverfi, hefur það orðið mikilvægara að leita sameiginlegs grundvallar en geyma ágreining. Það hefur orðið að mikilvægri leiðarljósi í meðhöndlun tvíhliða samskipta og lausna á hnattrænum áskorunum.

Sumir hafa kallað ráðstefnuna „björgunarpakka fyrir heimshagkerfið sem ógnað er af efnahagslægð“. Sé litið á þetta í ljósi bendir staðfesting leiðtoganna á skuldbindingu sinni til að vinna saman á ný að því að takast á við hnattrænar efnahagslegar áskoranir án efa til þess að ráðstefnan hafi verið farsæl. Yfirlýsingin er merki um árangur ráðstefnunnar á Balí og hefur aukið traust alþjóðasamfélagsins á rétta lausn heimshagkerfisins og annarra hnattrænna mála. Við ættum að gefa indónesísku formennsku þumal upp fyrir vel unnið starf.

Flestir bandarískir og vestrænir fjölmiðlar einbeittu sér að því hvernig yfirlýsingin lýsti átökunum milli Rússlands og Úkraínu. Sumir bandarískir fjölmiðlar sögðu einnig að „Bandaríkin og bandamenn þeirra hefðu unnið mikinn sigur“. Það verður að segjast að þessi túlkun er ekki aðeins einshliða, heldur einnig alröng. Hún er villandi fyrir alþjóðlega athygli og svíkur og vanvirðir fjölþjóðlega viðleitni þessa G20-ráðstefnu. Augljóslega tekst almenningsálitið í Bandaríkjunum og Vesturlöndum, sem er forvitið og fyrirbyggjandi, oft ekki að greina á milli forgangsröðunar og forgangsröðunar, eða ruglar almenningsálitið vísvitandi.

Í yfirlýsingunni er strax í upphafi viðurkennt að G20 sé helsti vettvangur alþjóðlegs efnahagssamstarfs og „ekki vettvangur til að taka á öryggismálum“. Meginefni yfirlýsingarinnar er að stuðla að efnahagsbata í heiminum, takast á við hnattrænar áskoranir og leggja grunn að sterkum, sjálfbærum, jafnvægi og öllum vexti. Frá heimsfaraldrinum, vistfræði loftslags, stafrænni umbreytingu, orku og matvælum til fjármála, skuldalækkunar, fjölþjóðlegra viðskiptakerfis og framboðskeðju, ráðstefnan hélt fjölda mjög faglegra og hagnýtra umræðna og undirstrikaði mikilvægi samstarfs á ýmsum sviðum. Þetta eru hápunktarnir, perlurnar. Ég verð að bæta við að afstaða Kína til Úkraínumálsins er samkvæm, skýr og óbreytt.

Þegar Kínverjar lesa skjalið munu þeir rekast á mörg kunnugleg orð og orðasambönd, eins og að standa vörð um yfirráð fólksins í baráttunni við faraldurinn, lifa í sátt við náttúruna og staðfesta skuldbindingu okkar um núll umburðarlyndi gagnvart spillingu. Í yfirlýsingunni er einnig minnst á frumkvæði Hangzhou-ráðstefnunnar, sem endurspeglar framúrskarandi framlag Kína til fjölþjóðakerfis G20. Almennt séð hefur G20 gegnt lykilhlutverki sínu sem vettvangur fyrir alþjóðlega efnahagslega samræmingu og áhersla hefur verið lögð á fjölþjóðahyggju, sem er það sem Kína vonast til að sjá og leitast við að efla. Ef við viljum segja „sigur“, þá er það sigur fyrir fjölþjóðahyggju og samvinnu þar sem báðir aðilar vinna.

Þessir sigrar eru auðvitað bráðabirgða og háðir framtíðarframkvæmdum. G20 hefur miklar vonir því það er ekki „spjallborð“ heldur „aðgerðateymi“. Það skal tekið fram að grunnur alþjóðlegs samstarfs er enn brothættur og enn þarf að hlúa að loga samstarfsins. Næst ætti lok leiðtogafundarins að vera upphafið að því að lönd standi við skuldbindingar sínar, grípi til raunhæfari aðgerða og stefni að meiri áþreifanlegum árangri í samræmi við þá sérstöku stefnu sem tilgreind er í samningnum um öryggi (DOC). Stór ríki ættu sérstaklega að ganga á undan með góðu fordæmi og veita heiminum meira sjálfstraust og styrk.

Á hliðarlínu G20-ráðstefnunnar lenti rússnesk eldflaug í pólsku þorpi nálægt landamærum Úkraínu og drap tvo. Skyndilegi atvikið vakti ótta við stigmagnandi átök og röskun á dagskrá G20. Viðbrögð viðkomandi ríkja voru þó tiltölulega skynsamleg og róleg og G20-fundinum lauk á þægilegan hátt en almenn eining varðveitt. Þessi atburður minnir heiminn enn og aftur á gildi friðar og þróunar og samstaðan sem náðist á Balí-ráðstefnunni er af mikilli þýðingu fyrir leit að friði og þróun mannkynsins.